Kuala Lumpur, Melaka en Tioman Island

De temperatuur in de Cameron Highlands was een groot voordeel. Je hebt 's nachts geen airco of fan nodig. Nu kon ik me alvast weer gaan voorbereiden op het tegenovergestelde in Kuala Lumpur. Na een bananenpannenkoek als ontbijt voor maar liefst 75 eurocent(!) en CJ gedag te hebben gezegd, vertrok mijn bus om 12 uur richting de hoofdstad van Maleisië. Voor de reis, die vier uur duurt, betaal je omgerekend 7,5 euro. En dan zit de bus nog niet eens vol! Ik zat alleen in de bus met een paar mensen uit Saoedi- Arabië. Je kent ze wel, die vrouwen lopen erbij als zwarte spoken. De bus was vrij comfortabel, dus kon ik de ogen mooi een paar uur sluiten. CJ raadde mij een hostel aan in KL: Raggae Mansion, een partyhostel. Het was even zoeken, dwars door Chinatown heen, maar het was het waard. Verreweg het beste hostel wat ik ooit heb gezien! Ik sliep op een dorm met 24 bedden. Het bestond eigenlijk uit twee grote wanden met allemaal eigen hokjes met een gordijntje ervoor. Verder was het hele hostel erg modern, het had de looks van een 4 sterren hotel. Later op de avond ging ik eten in het restaurant van het hostel. Goede service en goed eten, maar dat zie je ook terug in de prijzen. Het was rustig in het restaurant, dus sprak ik het meisje naast mij maar aan. Na vijf minuten praten kwamen we er pas achter dat we allebei Nederlands waren. Even later kwam er nog een Nederlands meisje binnenlopen en niet veel later zaten we met z'n drieën aan tafel. Ik wilde de rooftop bar ook even checken, dat geeft onder andere uitzicht op de Petronas Towers: het symbool van KL. Na het eten heb ik daar nog een paar uur met Meryem gezeten. Na het ontbijt de volgende ochtend, wilden we met z'n drieën de stad gaan verkennen. Meryem kende een local uit de stad, die haar met de auto de stad wilde laten zien. Lotte en ik mochten ook mee. Met z'n vieren in de kleinst denkbare auto reden we de stad door. Als eerst gingen we naar de Petronas Towers. Beneden vind je een gigantisch shoppingmall met de de meest uiteenlopende merken. Het werd tijd voor wat eten. Ook hier vind je weer een plaza met allerlei eten: Maleisisch, Thais, Chinees, noem maar op. Het leuke was dat de local ons ook het een en ander over de stad en het eten kon vertellen: welke gerechten we moesten uitproberen en hoe de stad in elkaar zat. Na het eten zijn we naar buiten gelopen om een aantal shots van de indrukwekkende wolkenkrabber te maken. Toen stapten we weer de auto in en reden we door het nieuwe stadsdeel, vol wolkenkrabbers en shoppingmalls. Op de terugweg werden we afgezet bij de locale markt, waar we een blog uitprobeerden. Dit is een ijsdrankje, die je in allerlei smaken kunt krijgen met van die jellies erin. In de buurt van deze markt zit een Chinese markt, waar we daarna een paar uur rond hebben gelopen. Eenmaal terug bij het hostel zijn we lekker op het dakterras gaan zitten, waar we de zon mooi onder zagen gaan. We hadden het gezellig en er schoven steeds meer mensen aan. Uiteindelijk zijn we pas om 11 uur gaan eten. Het nachtleven van KL wilden we ook wel even meemaken, maar helaas sloot alles al om drie uur. De Franse Canadezen die ik nog vanuit de Cameron Highlands kende, waren er ook. Twee gasten hadden hun gitaar mee en ze hadden beloofd nog wat te spelen. De sfeer was goed en de nacht was erg gezellig. De Batu Cave stond de volgende dag op het programma. Dat is een tempel in de bergen. Om naar boven te komen moet je heel wat treden op. Dan is het goed op je spullen letten, want er lopen tig apen rond. De grot vond ik verder niet heel bijzonder of zo, maar wel het gesprek tussen Meryem en een Arabisch stel. Meryem spreekt Arabisch en had een 'discussie' met hun over het geloof. De man mag zich dus kleden zoals hij wil, de vrouw moet een burka op. Dat komt omdat het land geen godsdienstvrijheid kent. Die man dacht overigens ook dat ik de man van Meryem was, haha! De tram bracht ons weer terug naar het hostel. Die trams kennen overigens aparte gedeeltes waar alleen vrouwen mogen zitten, wat oneerlijk is dat zeg, haha! Lotte en Meryem gingen later die middag op weg naar de Cameron Highlands, ik had nog één nacht tegoed. Die avond ging ik maar op tijd naar bed, ik had namelijk nogal wat slaap in te halen. Na te zijn uitgecheckt de volgende ochtend, liet ik mijn spullen achter in het hostel en liep ik naar de Menara Kuala Lumpur toe. Deze uitkijkmast staat op een berg en komt daarom boven de Petronas Towers uit, waar je dus een mooi uitzicht hebt over de stad. Het viel helaas iets tegen, het zicht was niet optimaal. Later ben ik er achter gekomen waar dat door kwam. In de middag heb ik nog een bezoekje gebracht aan een grote shoppingmall: Berjaya Times Square. Hier binnen vind je een compleet pretpark met onder andere een achtbaan met looping! Hoe verzin je het! Mijn bus naar Melaka vertrok tegen de avond nog.

Vanaf het busstation in Melaka moest ik nog met de taxi naar het centrum en helaas was het vinden van een slaapplaats ook niet zo makkelijk. Uiteindelijk had ik er toch een gevonden en ging ik de straat op om wat eten te scoren. Er was avondmarkt en er hing dus een goede sfeer in de stad. Op die markt kwam ik een aantal bekende tegen uit de Cameron Highlands: Elisa, Nora, Fabienne en Thom. Een uur later zijn er wat gaan drinken met z'n alle, samen met Roos, Ian en Ben. Zij vertelde mij dus dat er bosbranden waren op het Indonesische eiland Sumatra. Voor de palmolieindustrie brandt men daar hele bossen af. Die branden zijn nog niet onder controle, wat dus enorm veel rook veroorzaakt. In Melaka hadden zijn zij die dag zelfs met mondkapjes op gelopen. De rook was dus ook tot KL gekomen en dat verpestte dus mijn uitzicht op de stad. Die avond merkte ik weinig, maar dat was de volgende dag wel anders! De rook wat duidelijk te merken, je zag en rook het. Ik wilde toch wat van de stad zien, dus haalde ik een plattegrond en trok erop uit. Melaka is ooit ook in Nederlands bezit geweest. Zo staat er een kleine molen en is er een gebouw genaamd 'Stadthuys'. Verder heb ik ook nog een ford en een paar kerken gezien, maar door het broeierige weer raakte ik een beetje gedemotiveerd. In een shoppingmall was het met de airco gelukkig wel goed uit te houden. Daar werd mij gevraagd of ik wilde investeren in een groot project. Ze dachten waarschijnlijk, een Europeaan, die zal wel geld hebben. Ik deed alsof ik geïnteresseerd was en toonde interesse. Zij stelde voor dat ik 400.000 Ringgit (omgerekend ongeveer 100.000 euro) wilde investeren. Ze liet me hele berekeningen zien hoeveel rendement ik dan na een bepaald aantal jaar zou maken en zo. Allemaal leuk en aardig, maar ik ben op reis, ik zal straks niet veel overhouden. Bovendien ben ik ook (nog) niet zo welvarend. Zonde ook van zo'n mooie historische stad om daar een gigantisch modern complex neer te zetten. Maar het was best interessant, de discussies waren leuk en ik hield er een leuke goodiebag aan over. In de avond ging ik met dezelfde groep als die avond daarvoor uit eten bij de Indiër, alleen schoven deze avond Alexander en Alex ook aan. Ook deze avond was er weer avondmarkt, dus gingen we ergens een paar biertjes drinken. Nora was de volgende dag jarig, dus om 12 uur hielden we een klein feestje. Later zijn we naar de club Mixx gegaan. Helemaal vol met Maleisiërs ben je daar natuurlijk echt een attractie. Daarom werd er ook een paar keer om een foto gevraagd en mochten de mannen een glaasje Johnnie Walker meedrinken met een paar locals. Zij hadden een fles van 4,5 liter op tafel staan, dus genoeg. Zo'n club is wel voor de échte elite van Melaka, want je ziet overal flessen sterke drank op de tafels staan. Tafels ja, de dansvloer had slechts een grote van de woonkamer thuis. Maar het was zeker heel gezellig en een hele belevenis! Toen we de club uitliepen kregen we een volledige klap in ons gezicht! De rook die over de stad hing was nog erger dan overdag! Later bleek de smogwaarde hier rond de 700 te liggen, terwijl 300 al als gevaarlijk wordt gezien! Het was maar goed dat ik de volgende dag, of eigenlijk drie uur later, de bus richting Pulau Tioman zou nemen.

Samen met Fabienne, de Zwitser Alexander en de Duitse Finja vertrok onze bus om 7 uur naar Mersing. Vanaf hier zouden we de ferry naar het Tioman Island kunnen nemen. De reis ging vrij vlot, gelukkig kon ik nog wat slaap inhalen. We arriveerden rond 1 uur in de Mersing. Maar vanwege het laagstaande water gingen er deze dag geen boten meer naar Tioman. We informeerden of we misschien wel naar een ander eiland, Besar, konden gaan. Maar daar waren ze bezig met de opnames van het Nederlandse TV-programma Expeditie Robinson. Dan maar een overnachting in Mersing. Om toch nog iets met onze dag te doen, hebben we de taxi naar een strand in de buurt gepakt. De afgelopen dagen had ik contact gehad met Marco, die ik vanuit de Cameron Highlands kende. Hij had ook plannen om richting Tioman te gaan, dus hadden we het idee om samen te gaan. Later op de avond kwam hij aan, zodat hij de ferry de volgende dag in ieder geval niet zou missen. Vanuit het hostel ontmoette we de Chileense Rodriguez, de Canadese Joe en de Nederlandse Fania. Het was een gezellige avond, maar ik ging vroeg naar bed. Om half 11 vertrok onze boot naar Tioman Island, wat tevens mijn laatste bestemming zou worden in Maleisië. Alexander en Fabienne haakten af, zij reisden door naar Singapore. Het eiland staat bekend om zijn prachtige koraalriffen. Direct nadat we accommodatie hadden gevonden (ik deelde een bungalow met Marco) en hadden geluncht, doken we het water in. Het water zat alleen vol met kleine kwallen, en dat terwijl Marco een paar dagen daarvoor een hele nare ervaring met een kwal had. De volgende dag kwamen we erachter dat je ze kon aanraken en ze gelukkig niets deden. Op een gegeven moment zag ik iets groots in het water, het bleek een schildpad van een halve meter groot te zijn! Ik riep iedereen erbij en ook Metthew uit Nieuw-Zeeland, die een onderwater camera had. We hebben met de schildpad mee gezwommen en een aantal coole shots gemaakt. Het eiland is vrij rustig en heel veel is er niet te beleven. Toch was er nog een barretje met live muziek, waar we gelukkig nog een paar biertjes konden pakken. De volgende dag zou een zware dag worden. Het plan was om samen met Marco en Rodriques door de jungle naar Monkey Bay te lopen, ongeveer 1,5 uur. Dit is één van de mooiste plekken op het eiland om te snorkelen. In vergelijking met de jungletrips die wij al gemaakt hadden was deze een eitje, alleen niet op slippers. We dachten dat het wel mee zou vallen, maar op slippers kan je zoiets beter niet doen. Het snorkelen was geweldig, mijn mooiste snorkelspot tot nu toe! Zo kleurrijk en helder! We zagen weer een paar schildpadden, een paar roggen, wat nemo's en zelfs een haai! Na drie uur hielden we het voor gezien en konden we ons voorbereiden op de weg terug. Die avond wilden we gezellig wat gaan drinken, om 12 uur was het tenslotte mijn verjaardag. Op het eiland was een belastingvrije winkel, maar ook dat was niet echt dichtbij. Ondanks al onze inspanningen liepen we er toch heen en onderweg konden we gelukkig een deel met iemand meeliften. Met drie flessen sterke drank en een fles wijn kwamen we terug. Naast het regelen van de cola en het ijs nodigde Marco ook drie Nederlandse dames uit: Dana, Willemijn en Ingrid. Nu hadden we een leuk aantal voor een paar drankspelletjes. Om 12 uur werd er voor mij gezongen en werd iedereen nog losbandiger, haha! Marco en ik gingen nog even bij de bar een paar biertjes doen en ook daar werd er, onder begeleiding van een gitarist, voor me gezongen. Op deze manier voelde ik me toch nog en beetje jarig. Door de regen de volgende ochtend, konden we niet heel veel doen. Na onze brunch gingen we dan nog maar een paar uur slapen. Rond vijf uur huurde we nog snel twee snorkelsetjes en gingen we nogmaals even rondzwemmen. Deze plek op het eiland is echt voor snorkelen, een goed strand of zo is er eigenlijk niet. En aangezien we al drie dagen hadden gesnorkeld en niet wisten wat het weer de volgende dag zou doen, pakten we de volgende dag de ferrg terug naar Mersing.