Railey, Ko Phi Phi en Ko Lanta

De nachtboot van Ko Tao tot aan het vasteland naar Surat Thani vertrok om 9 uur en zou ongeveer 8 uur duren. Van slapen kwam helaas weinig terecht. Je sliep eigenlijk op een groot bed met tientallen anderen, maar zó dicht op elkaar, ik denk dat je maar een halve meter breedte had. Bovendien waren die bedjes niet echt op mijn lengte gemaakt. En daar komt nog bovenop dat het gigantisch heet was! Goed, rond 5 uur kwamen we aan. We wilden dus naar Krabi gaan, maar er werd ons vertelt dat Krabi-town eigenlijk niets meer is dan een overstapplaats voor reizigers naar bijvoorbeeld Ko Phi Phi of Phuket. En volgens de Lonely Planet was dat ook zo. Dus moesten we even om 6 uur s'ochtends beslissen wat het dan wel werd. Na enig leeswerk kozen we voor Railey, wat valt onder Krabi. Een minibus bracht ons naar Krabi en vanaf daar zouden we dan naar Railey worden gebracht. Maar dat is alleen te bereiken door middel van een longtailboot en die gaat pas als er minstens acht mensen zijn. Alweer wachten dus. Eenmaal aangekomen moesten we met onze backpack nog een meter of 100 door de zee lopen, wat ik wel heel typerend vind als backpacker. Ik denk dat we uiteindelijk rond 2 uur een kamer hadden gevonden, dat was dus een lange trip. Ondanks weinig slaap wilden we wel direct wat gaan ondernemen. We kozen voor een wandeltocht van 40 minuten door de jungle naar een strand aan de noordwest kust. Dit strand zou bekend staan als 'reggae-strand', wat later ook bleek toen we bij de bar 'Chill-out' terecht kwamen. Die bar wordt namelijk gerund door een hele groep afro's. Helaas was het laagseizoen, dus was het zo goed als uitgestorven. Desondanks hing er een ontspannen sfeer: de een speelde gitaar, de ander zat wat te tekenen en weer een ander probeerde zich te balanceren op een touw. En de muziek van Bob Marley en een jointje mocht natuurlijk niet ontbreken. Tegen de avond hebben we lekker aan het strand gegeten, waar we de zon mooi zagen ondergaan. De volgend ochtend gingen we vroeg uit de veren om een wandeltocht naar een viewpoint te maken. Die wandeltocht was iets anders dan wij hadden verwacht, het werd een klim. Met behulp van touwen moesten we namelijk naar boven klimmen, wat een hele uitdaging was! Het uitzicht boven was prachtig! Dat vond een aap blijkbaar ook, die ons heel verrassend en op zijn gemak gezelschap kwam houden. Enigszins vies beneden aangekomen werd het tijd voor een verfrissende duik. We liepen naar het strand wat daar dicht in de buurt zat. Dit zou tevens het mooiste strand van de omgeving zijn. En daar ben ik het helemaal mee eens! Misschien wel het mooiste strand wat ik ooit gezien heb! Ik vind het het typerende beeld van Thailand hebben, zoals je die ook in de brochures vindt. Een rotsachtige berg, midden in de zee, met een longtailboot aan het water en een parelwit strand. Aan Railey is verder ook goed te zien dat het niet heel makkelijk te bereiken is. Dit is te merken aan de prijzen die ze daar handhaven. Het is nog steeds goedkoop voor Nederlandse begrippen, maar voor Thailand relatief duur. Alles wordt hier door middel van longtailboten geleverd. Alleen voor de bouwmaterialen gebruiken ze een iets grotere boot.

Omdat er verder niet veel meer te zien was in de omgeving reisden we de volgende dag verder naar Ko Phi Phi. Dit eiland staat onder andere bekend om de film 'The Beach', die daar is opgenomen. Het is ook bekend van de tsunami in 2004. Op het eiland vind je dan ook overal borden met 'Tsunami evacuation route', voor het geval dat. Nadat we een slaapplaats hadden gevonden, zijn we naar een viewpoint gegaan, maar daar hoefden we dit keer gelukkig niet voor te klimmen. Daarna zijn we ook naar het mooiste strand van de omgeving gelopen, maar dat vond ik in vergelijking met Railey nogal tegenvallen. Ko Phi Phi staat er ook om bekend om 's avonds leuk te kunnen stappen. Op het strand wordt in het begin van de avond een aantal spectaculaire vuurwerkshows gegeven (waar toeschouwers zelf, soms met gevaar voor eigen leven, ook deel aan mogen nemen) en daarna wordt er gefeest op het strand. Daarnaast zijn er nog tig andere kroegjes te vinden, waar voornamelijk veel Engelse op afkomen. Ik vond het 'Lloret de Mar' gehalte hier nogal aan de hoge kant, wat verder niet wegneemt dat je er wel goed kan stappen. Het is eigenlijk jammer om te zien hoe erg zulke eilanden 'vergaan' door het toerisme. De volgende dag ben ik half ziek op de kamer gebleven en we besloten daarna dat we nog één nacht zouden blijven, omdat we eigenlijk alles wel gezien hadden op dit eiland.

Vrijdagochtend vertrokken we met de ferry naar het eiland Ko Lanta, een uur vanaf Ko Phi Phi. Dit eiland is groot en vlak en is daarom bij uitstek geschikt om met de scooter te verkennen. Voor ongeveer 12 euro huurden we drie scooters voor 24 uur. Een rijbewijs heb je hier niet nodig en we hoefden ook geen paspoort of iets dergelijks achter te laten. Een helm kan je op doen, maar of een stukje plastic je hoofd zal beschermen? Er rijdt hier tenslotte niemand met een helm op. Diezelfde middag nog reden we naar het oosten van het eiland: 'Old Town'. Daar zijn we langs de Hammock House geweest. Dit is een winkel waar handgeweven hangmatten verkocht worden die door de Mlabri stam zijn gemaakt. Ze zijn te krijgen in allerlei soorten, kleuren en maten. Het dorp kenmerkt zich door de sfeervolle Thaise houten huizen. Toen we het dorp doorreden, had ik echt even het idee dat daar de tijd had stil gestaan. In de loop van de avond wilden we ergens gaan eten, maar het eten bij ons resort was niet echt geweldig. We vonden in de buurt een restaurant waar ze volgens de Lonely Planet goed Thais eten hadden: Bar Kantiang. Mijn laatste dagen in Thailand begonnen te tellen en ik moest en zou sowieso nog een keer Red Curry moeten eten. De bediening was uitmuntend, zoals ik nog nooit heb meegemaakt in Thailand. Geen haast, maar alle tijd. Er kwam een heel lief vrouwtje aan tafel en bij haar bestelde ik de Red Curry. 'Spicy', vroeg ze, waarop ik voorzichtig ja knikte. Ik kon haar gezichtsuitdrukking niet helemaal lezen. Maar volgens mij vond ze het wel leuk dat wij toeristen dat gingen proberen of ze dacht, nu zal ik het ook goed pittig voor je maken. En ja, pittig was het, zoiets had ik nog nooit gegeten. Zweten, drinken, het was ook wel heel komisch. En het was overigens erg lekker! In het restaurant zat een Amerikaanse vrouw, Naomi, met haar man. We raakten aan de praat en ze vertelde dat ze die dag haar teen had gebroken. Ze wilden na het eten ook even kijken bij de 'Why Not Bar', alleen ging het lopen haar niet zo goed af. Dus boden wij ze een lift aan, achterop de brommer. Aan het eind van de avond hebben we ze ook nog naar huis gebracht. Ze waren ons zo dankbaar dat ze vroegen of wij de volgende dag bij hun wilden komen zwemmen en wat biertjes wilden drinken. Hun resort was nogal luxe, dus dat klonk goed. Maar misschien was dat aanbod wat overhaast geweest, ze kwamen allebei nogal aangeschoten over. De volgende ochtend reden we al vroeg naar het noorden, daar zou een bakkerij zitten, en wij hadden wel zin in verse broodjes. Helaas was het moeilijk te vinden, maar we waren ook een Franse bakkerij tegengekomen. Hier hadden ze onder andere heerlijke croissants en ciabatta. Daarna zijn we naar een strand gereden en hebben we daar lekker 'gepicknickt'. We reden door naar het noordoosten en zijn halverwege weer terug naar ons resort gegaan. In de middag zijn Joep en ik nog naar het zuiden gereden. Het landschap is daar bergachtiger dus dat was een mooi stukje rijden! De 'Why Not Bar' was ook deze avond weer onze hangplaats. Het is laagseizoen, dus eigenlijk is er weinig te beleven. Maar het personeel is zo vriendelijk en gastvrij, dat ze gemakkelijk aan tafel komen zitten om een praatje te maken. Één daarvan is Ton, een relaxte en enthousiaste Thai. Hij waardeerde het dat wij biertjes bij hem kochten en niet in de 7/11. We kregen ook gezelschap van een Fins meisje, Eiina. Mede dankzij hun gezelschap hebben we ons prima vermaakt die avonden. De laatste dag in Ko Lanta regelde ik mijn vertrek naar Penang, in Maleisië. Verder hebben we een beetje op het strand gelegen en rustig aan gedaan. De minibus kwam mij de volgende ochtend al om 7 uur ophalen. Joep en Fleur reisden naar Bangkok. Mijn verblijf in Thailand vond ik geweldig! Ik heb veel gezien van de natuur, de cultuur, het eten was fantastisch en ik heb een hoop leuke mensen leren kennen! Mijn volgende verslag neemt jullie mee naar Maleisië, wat totaal anders zal zijn, maar zeker zo leuk!